Martucha

Ja z 1980, on z 1978.

Jakoś tak w 2006 roku (toż to prehistoria!) pozbyliśmy się wszelkich
zabezpieczeń, licząc na naturę – co ma być to będzie, w końcu przecież
się uda. Lata leciały a ciąży ani śladu. Lokalny gin kazał badać
temperaturę, porobiłam wykresy, potem wykresy iluś tam cykli obejrzał,
zrobił usg, kazał dalej próbować. W roku 2010 mąż wybrał się na badania
nasienia, wyszły w miarę ok. Zatem kolej na mnie. Od listopada 2010
(czyli po kilku latach starań) zaczęła się moja przygoda z kliniką
niepłodności. Najpierw dużo badań, nic konkretnego nie znaleziono, do
czerwca 2011 przeszliśmy 4 inseminacje. Pada pytanie o sens kolejnych,
skoro nie ma rezultatu to mamy rozważyć IVF.  Nie chcemy się poddać,
przeraża mnie myśl o tym wszystkim, zastrzyki, pełno wizyt, badań, ale
trzeba spróbować. Organizujemy kilkanaście tys. zł i jesteśmy gotowi 🙂

Lipiec 2011 – stymulacja protokół krótki (gonapeptyl, fostimom, menopur)
02.08.2011 – punkcja, pobrano 34 oocyty z czego 19 dojrzałych a z tego
tylko 5 zarodków (4 szt. 3-dniowe zamrożone po dwa i 1 blastocysta)
estradiol ponad 9 tys.! transfer odwołany, ja z płynem w jamie brzusznej
mam dojść do siebie i wtedy spróbować krio.
we wrześniu urlop na cieplutkiej wyspie 😉 i odpoczynek od wszystkiego!
07.10.2011 – kriotransfer 5-dniowej blastocysty 4AA
19.10.2011 – betaHCG 972
21.10.2011 – betaHCG 2031 :-))))
wizyta w klinice, na której zobaczyliśmy, że nasz Groszek miał już 6 mm 🙂

Powiedziano nam, że: po IVF to jest normalna ciąża, że na zwolnienie to
raczej jakby coś się działo, bo w domu to się tylko tyje i że kolejne
wizyty to już u „zwykłego ginekologa”

I tak zrobiłam – w mojej pracy biurowej dotrwałam do maja 2012 (termin
miałam na 24 czerwca), nic się w ciąży nie działo niepokojącego i
21.06.2012 urodziłam córeczkę, która niedługo skończy 4 lata. Lekarz
wpisał w kartę że ciąża z in vitro i przy porodzie wszystkie położne nie
mogły się nadziwić że chcę urodzić sama a nie cc.

Jedyne co mam na swoje usprawiedliwienie to fakt, że bardzo chciałam by
moja ciąża, która zaczęła się w sposób mocno odbiegający od naturalnego
(IVF kontra seks) miała chociaż zakończenie zgodne z naturą. i dopięłam
swego 😉

Lipiec 2015 – decyzja o kolejnym dziecku, znowu nic nie wychodzi,
kolejne miesiące lecą, czyli wracamy po nasze mrozaczki. Robię serię badań.
W posiewie wyszła mi bakteria, leczę. W końcu z dobrymi wynikami
pojawiam się w klinice w listopadzie 2015 i tu zonk – czekają mnie
dodatkowe badania, bo weszła ustawa! Uwierzcie mi, że ja nie miałam
pojęcia o szczegółach z ustawy oraz że moje doświadczenia z 2011 roku
okażą się mocno nieaktualne. No ale nie miałam wyjścia, bo chociaż nie
korzystałam z pomocy państwowej, to trzeba było działać zgodnie z ustawą.

29.12.2015 – kriotransfer 1 zarodka trzydniowego, betaHCG 0,1. Drugi
zarodek miał znowu trafić do mrożenia ale okazało się, że jest pusty 🙁
26.02.2016 – kriotransfer 2 zarodków 3-dniowych, beta HCH 1,0
świat się dla mnie skończył – 4 zarodki i nic z tego 🙁

I od tego momentu zaczęłam sobie uświadamiać dopiero, jak wielkimi
byliśmy szczęściarzami że wtedy w 2011 roku nam się tak udało z marszu
niemalże to IVF. Żyłam w jakimś idiotycznym przekonaniu, że pójdzie tak
gładko jak wtedy… Było mi bardzo ciężko pogodzić się z tym wszystkim.
mąż zaproponował, że rozpoczniemy całą procedurę od nowa i pojawiła się
wielka nadzieja dla nas. oczywiście na program rządowy się już nie
załapaliśmy. jedyne co wyszło taniej niż w 2011 to leki do stymulacji
(udało nam się załapać na zniżkę). Jakoś w czasie kolejnych
kriotransferów natknęłam się na krótki.blog i tak już zostałam 🙂
skarbnica wiedzy i ogromne wsparcie! Niestety nie odnalazłam w porę
posta o tym jak poprawić jakość komórek i cały czas nad tym ubolewam 🙁
teraz wiem że przed stymulacją mogłam lepiej się przygotować…
Zwłaszcza że mężowi badanie nasienia wyszło dużo gorzej niz w 2011 i
mieliśmy IMSI.

od 15.04.2016 stymulacja – protokół ultrakrótki (puregon, menopur,
orgalutran)
25.04.2016 punkcja – pobrano 35 oocytów, zapłodniło się 17 z czego do 5
doby przetrwały tylko 3 (wszystkie chyba 4BB – tak coś mówił lekarz)
pomimo mniejszych dawek leków (moja hiperstymulacja z 2011 mogła się
powtórzyć
30.04.2016 transfer, beta HCG 0,1 :-((( nadzieja była ogromna, ból tym
większy…

Teraz szukam wsparcia na blogu oraz u psychiatry – jak tylko
zarejestrowałam się na wizytę od razu poczułam jakiś taki spokój, ulgę,
no odetchnęłam. dostałam leki, które teraz do czasu transferu biorę w
minimalnej dawce, ale jednak żeby jakoś mi pomogły i muszę przyznać że
jest lepiej choć leki podobno działają z opóźnieniem. Może to efekt
placebo? Ale ważne, żeby pomagało…

Kolejny kriotransfer 30.05.2016, podadzą mi 1 blastocystę 4BB.
Oczywiście dam Wam znać jaki wynik.